Ağlarken etrafıma baktığımda hep mutlu insanlar görüyorum. Yoksa onlar mı bana öyle görünüyorlar,bilmiyorum. Sanki herkes mutlu tek üzülen benmişim gibi geliyor. Yapışıyor bu duygu ve bırakmıyor peşimi.
O anda kendimi dünyanın en mutsuz ve en yalnız insanıymış gibi hissediyorum. O zaman birisine ihtiyaç duyuyorum. Beni mutlu etmesede omzunda ağlayabileceğim birisine.
Belki sizede oluyordur bunlar ara sıra.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder