Bensiz yapamazsın. Tamam mı ?

Ağlıyorsun ağlıyorsun, bir süre sonra göz yaşlarını ezberliyorsun. 
Geçiyor sanıyorsun, herşey bitti, unuttun.
Acımadığını anlıyorsun artık, alışkanlık olmuş diyorsun, aramıyorsun geçmişe dair izler.
Ama bir yere kadar yapıyorsun bunu, başka biriyle bir ilişkisi olduğunu görene kadar. İşte o zaman bir şeyler oluyor sol tarafında, bir acı, bir batma. Acıyor. Ölüyorsun sanki her nefesinde. Herşeyi olduğunu duyduğun o adamın hayatında yerinin olmamasını duyman, zor. Nefes almak intihar gibi.
Özlüyorum ki aşkım, hem de çok özlüyorum. Böyle yapıyorsun ya canım yanıyor, dayanamıyorum. Annem bile farkediyor ama birşey diyemiyor kadın. En aptal bir filmde adın geçiyor sonra, en alakasız yerde, bakışlarını hissediyorum üzerimde, direniyor göz yaşlarım düşmemek için, özlüyorum çok. Milyarlarca isim dururken ne diye senin ismini koyarlar ki sanki? Ama kural bu. Benim acı çekmem gerek. Seni unutmama izin yok, illa sikeceğim hayatımı, gecemi gündüzümü karıştıracağım birbirine.
Biliyorum, o sana benim kadar iyi bakmayacak. Benim kadar yanında olmayacak, sabahları seni kaldırmayacak, senin için hayatından herkesi çıkarmayacak, bir tebessümünle dünyanın en mutlu insanı olmayacak. Ve sen buna rağmen öpeceksin onu, oynayacaksın saçlarıyla, sevdiğini söyleyeceksin ara ara, sarılacaksın ama yapma. Dayanamam.
Bensiz mutlu olduğunu görmek istemiyorum.
Benden vazgeçtiğini görmek acıtıyor.
Yapamazsın.
Yapamaz, hayatımdan onun için herkesi çıkarabileceğim adam bana bunu yapamaz.
Bensiz mutlu olamaz.