Beni yalnızlığım ve hayallerimle yalnız bırakın...

Bugün alışveriş merkezi, cadde ,sahil gezerken hep onları gördüm. Kimler miydi onlar? Birbirine deliler gibi aşık olan  insanlar. Ne kadar da mutlulardı... Hep içimden "Ama bunlar hiç yakışmıyorlar ki..." dedim. Sadece kıskandığım için söyledim sanırım. Neden gelmezdi böyle insanlar bize? Ya da gelirde biz sevmezdik onları... Bir  insan sadece bir tane kişiye aşık olabilir miydi? Ondan başkasını düşünmeden durabilir miydi? Ben öyle biriyim. Çocuğa deliler gibi aşığım. Belki o beni sevmiyor olabilir ama bunu bildiğim halde ben onu çok seviyorum. Neden ? İşte bu sorunun cevabını veremiyorum. Onun yüzünden sınavlarım iyi geçmedi, onun yüzünden çıktığı kızların hepsinden nefret ettim eskiden en yakın arkadaşlarımdandı, onun yüzünden hep arkadaşlarımla kavga ettim, her gece ağladım, ona sözler şiirler yazdım, bütün şarkılarda hep onu anlattıklarını fark ettim, nefesim olduğunu düşündüm, onu çok sevdim sevmekle kalmadım onun için öldüm. Ben onu çok sevdim. İnan senin yüzünden bana gelen çıkma tekliflerini bile kabul edemiyorum. Hey o çocuk ! Ben seni çok seviyorum... Ve senden vazgeçmicem. içimdeki o umudu hiç kaybetmedim ve kaybetmicemde... Ama başkaları bana "Seni seviyorum" demesin. Kimseyi kırmak veya üzmek istemem. Çünkü ben o çocuğu severken hayatımda başkaları yer alamaz. Onu o kadar severken çıktığım çocuğa yalancıktan seni seviyorum diyemem. Lütfen beni sevmesin. Ben yalnızlığımla mutluyum. Yalnızlığım ve ben... Biz hiç ayrılmıcaz bide o hayallerim . Üçümüz görülmeyen bir aileyiz. Karışmayın bana, sadece beni onlarla yalnız bırakın yalnızlığım ve hayallerimle...